Kanser Sürecimde Çocuğuma Kendi Duygularımı (Üzüntü, Korku) Ne Kadar Göstermeliyim?

Kanser gibi zorlu bir süreçte, bir ebeveyn olarak üzüntü, korku, öfke, çaresizlik gibi yoğun duygular yaşamanız son derece doğaldır. Bu duyguları çocuğunuza ne kadar göstereceğiniz, hassas bir denge gerektirir. Duygularınızı tamamen gizlemek, çocuğunuzun sizinle olan duygusal bağını zayıflatabilir ve ona duygularını bastırması gerektiği mesajını verebilir. Ancak, çocuğunuzun taşıyamayacağı kadar yoğun veya kontrolsüz bir duygu boşalımı yaşamak da onu korkutabilir ve aşırı yükleyebilir.

İdeal olan, duygularınızı kontrollü ve yaşa uygun bir şekilde ifade etmektir. Çocuğunuzun görebileceği kadar üzülmeniz veya endişelenmeniz, ona sizin de bir insan olduğunuzu, duygularınızın olduğunu ve bu zor durumu yaşadığınızı gösterir. Bu, aynı zamanda, çocuğunuza kendi duygularını ifade etmenin normal ve sağlıklı olduğunu öğretir. Örneğin, "Bugün biraz yorgun ve üzgün hissediyorum, çünkü bu tedavi bazen beni çok yoruyor" veya "Bazen hastalığım hakkında endişeleniyorum ama sonra seninle konuştuğumda kendimi daha iyi hissediyorum" gibi ifadeler kullanabilirsiniz.

Bu ifadeler, hem duygularınızı paylaşır hem de çocuğunuzu aşırı endişelendirmez. Duygularınızı gösterirken, çocuğunuzun güvenliğini ve onun duygusal kapasitesini göz önünde bulundurun. Yoğun ağlama krizleri veya panik ataklar gibi anları çocuğunuzdan uzakta, başka bir yetişkinin desteğiyle yaşamak daha uygun olabilir. Duygularınızı paylaşırken, mutlaka ona olan sevginizi ve güvende olduğunu vurgulayın. "Annem/babam üzgün ama beni hâlâ çok seviyor ve benimle ilgileniyor" mesajını alması çok önemlidir. Bu denge, hem sizin duygusal sağlığınızı korumanıza hem de çocuğunuzla açık ve şefkatli bir duygusal bağ sürdürmenize yardımcı olacaktır.